Usalp21

Koşun insancıklar koşun... Geliyorlar! Ne ayakları var, ne kolları var, ne bir başı ne bir gövdesi var. Gördüğüm insan değil, insanlıktan çıkmış bir beşeri, dün olduğu gibi yarın olacağı gibi ve bugünü hiç yaşamamış gibi.  Kapatın kulaklarınızı, siper olun beyninize, Aklınıza fikrinize sahip çıkın, uçkurunuza yenik düşmeyin, at gözlüklerinizi çıkarın hemen,  Adını duydum sadece, adı demokrasiymiş.... Herşeyi marifetmiş gibi anlatıyorlar, cahil toplumlara çok uğruyor, gelişmekte olan toplumlarda dini alet ediyor, gelişmiş toplumları parayla hayalleri satın alıyor. Ne gibi bir umudu kaldı ki yarınların, her yer zulüm her yanı karanlık yarınların, amansız saatlerin ardından çürümüş ceset parçaları ve ortalık akbaba istilası... Temmuzun sıcağında üşüyor insanlık, bir hiç olmuş ve çokça yok olmuş Komünizmin uğradığı Kamboçyanın ölüm tarlaları, ne duçe'si eksik olur bu dünyanın ne de führer'i.... Ne beyazı tam beyaz bu dünyanın ne de siyahı tam siyah bu dünyanın, Herşey karmakarışık...

Bir Ekvator çizgisi çekeceğim gökyüzüne, Greenwich'ten Uzanacak ellerim, Biraz Hint biraz Atlas Okyanusunu teğet geçerim, Pasifik te durağan ve ürpertici bir sessizlik, Sahrada uyumak Sibirya da uyanmak vardı şimdi, Nil den su içmek Alplerde nefes almaya bezermiş, Fuji Dağından düştüm ben Srilankanın yamaçlarına, Japonya da tusinami ve deprem Avustralya da volkan patlamalarında gibiyim bazen, Bazen de marşı yasaklanmış sınır ötesinde bir ülke gibiyim, Dünyamızın üvey evladı Afrika gibi sömürü ve baskı içindeyim kafamı yastığa koyduğumda, Siren sesleriyle uyanıyorum bu aralar, kolları bacakları kopuk ve o tarif edilemez çaresiz bakışları görmekten aciz düştü bu bedenim. Her karanlık gecelerin daha karanlık gecelerini gördüm ben! Kamboçyanın ölüm tarlalarında. Şeytanın sol bacağı Hitler'i gördüm Berlin'de, Sinirlenince Firavun'a benzeyen çehreme dayanamayan bir çevredeyim. Ne hacet sevgilim bu yok oluşun ölüm kıyıları, Nedir bu bitmek bilmeyen taş kağıt makas oyunları, sö...

Diclenin Fıratla buluştuğu yerden tutalım ellerimizi, Ceyhan'ı Seyhansız bırakmayalım Gülüşlerimizde, Günün ilk ışıklarıyla Yeşilırmak'tan başlayıp Kızılırmağa doğru ilerleyelim gün batımında, Mezopotamya koksun üstümüz başımız, bir tutam deniz birazda deli rüzgarlar geçsin içimizden, gülelim sadece; tüm yıkılan hayallerin ardından, sırt sırta verelim istiyorum, yükümüz sevgimiz olsun sadece, Hadi gel tut ellerimi. Benimle yan. Benimle meydan oku her çaresizliğe. Benimle uyu benimle uyan. Birlikte varalım nice  umutlara, Düşüncelerimiz kadar büyüyelim, Birlikte çocukluk yapalım küselim ama hemen barışalım, Sarılalım bir birimize hiç bırakmayalım ellerimizi. Salıncağa binelim pamuk şeker yiyelim göz göze gelip gülüşelim seninle. Balon satan amca geçince; ağzımız açık rengarenk balonlara bakalım seninle, Kedi sevelim bir köşe başında, kanat çırpan güvercinleri izleyelim en güzelini bulup bu benim olsun şu senin olsun diyelim, bakışalım bir birimize, Kulaklarımı tutup dilimi çıkar...

Devranmıdır dönen yoksa yıpranmış hayallerimin ayak izlerimidir dönüp döndüren, azgın sularda çılgın dalgalarla kapışmak mıdır yaşamak yoksa durgun sularda izi sürülmesi imkansız dibe vurmak mıdır bataklıkta. Sen ne sanıyorsun kendini! Bir timsah mısın? yoksa tanrının deviremediği dedikleri Titanic misin?  Öyle uzaktan bakmak yeterli mi heybetli dağlara yoksa İnadına yürümek midir dikenli patikalara? Başarmak dediğin nedir ki sevgilim? Ulaşabilmek midir gökyüzüne yoksa uğraşabilmek midir esip gürleyen fırtınalara? Neydi ki sevgilim seni benden uzaklaştıran, kimdi ki o haddini bilmez  bizi ayıran! Sahi sevgilim sen neden gittin...?  Uykularıma kırağı düştü Sevgilim, Beynimin içinde uçuşan yusufçuklarla uyandım bu sabah. Bakışlarım ve tavan arasındaki mesafeye voltalar atıyorum, Hiç gelmeyecek hissi çok acı verici bir durum,  Yastığın soğuk yüzünde ağlamaktan bitkin düştüm, Yorganıma sardım düşlerimi, Odamın içine hapsettim kokunu. Her gece seni görme umuduyla uyuyorum...